Gemini Rue, Joshua Nuernberger tarafından geliştirilmiş ve Wadjet Eye Games tarafından piyasaya sürülmüş bir macera oyunudur. 2011 çıkışlı oyun, yakın gelecekte geçen karanlık atmosfere sahip bir yapımdır. Indie oyun kategorisine giren küçük ölçekli bir iş olmasına karşın büyük beğeni kazanarak hak ettiği ilgiyi görmeyi başarmıştır. Pixel-art grafiklerinin hakkını veren şahane bir atmosfere sahiptir. Blade Runner havasını solursunuz oyun boyunca. Atmosfere eşlik eden ses ve müzikler oyunun belki de en can alıcı kısmı olan hikâyeyi harikulade tamamlar. Düşük bütçeli bir yapım olmasına karşın büyük oradan başarılı seslendirmeleri ve sürükleyici hikâye anlatımıyla sizi içine çekmeyi başarır.

Gemini Rue Kimdir Nedir Yenir Mi?

Giriş paragrafında belirttiğim gibi 2011 yapımı bir oyundan bahsediyoruz. Çıkışının üzerinden epey zaman geçmiş olmasına karşın ben daha yeni oynayıp bitirebildim. Pixel-art bir yapım olduğu için ne kadar yıllansa da eskimeyen bir oyun olduğunu söyleyebilirim. Eğer bu tarz macera oyunlarına aşinaysanız, hoşunuza gideceğine eminim.

Macera oyunları günümüzde çok fazla talep gören bir tür değil. Geniş kitlelere ulaşmakta epey zorlandıklarını söyleyebiliriz. 90’lı yıllarda bu türe öncülük eden LucasArts ve Sierra oyunları ve yine o döneme damgasını vurmuş Sanitarium gibi örnekleri türün amiral gemileri olarak sayabiliriz. Gemini Rue belki de türün en iyi oyunlarıyla kafa tutabilecek bir yapım değil ama, atmosferine kendinizi kaptırdınız mı bir solukta bitireceğiniz ve hikâyenin nereye bağlanacağını merak edeceğiniz bir oyun.

Eğer pixel-art grafikli macera oyunlarından hoşlanıyorsanız Gemini Rue’ya mutlaka bir şans vermeniz gerekiyor demektir. Pişman olmayacaksınız.

Gemini Rue: Olumlu Yönler

Covid olup odadan dışarı çıkamadığım sıcak yaz günlerinde Gemini Rue bana ilaç gibi geldi. Bu kadar etkileyici bir oyun ile karşı karşıya olduğunu bilmiyordum. Her ne kadar Metacritic puanı 82 olsa da bir çekincem vardı. Ne kadar da yersizmiş. Düşük bütçeli oluşuyla alakalı birkaç sıkıntısı dışında harikulade bir yapım olduğunu söylemek lazım. Gelin o eksilere ve artılara biraz daha eğilelim.

Gemini Rue’nin indie bir yapım olduğunu üstüne basa basa belirtmekte fayda görüyorum. Joshua Nuernberger’in kodlarını yazdığı, animasyonlarını ve grafiklerini tek başına tasarladığı bir oyun var karşımızda. Tek kişilik dev kadroya Wadjet Eye desteği gelince, oyun gayet dikkat çekici bir yapım haline gelmiş.

Bir kere ortada harika bir hikâye var. Bu hikâye çok güzel anlatılmış ve kurgulanmış. Bu noktada kısaca oyunun konusundan bahsetmek istiyorum. Yirmi üçüncü yüzyıldayız. İnsanlık başka yıldızlara koloni kurmaya başlamış. Fakat bugün yaşadığımız güç çekişmeleri o yıllarda da devam etmiş ve oralara kadar uzamış. Savaşlar kolonileri yıkıp geçmiş. Oyun da işte kolonileşmiş bu yıldız sistemlerinden biri olan Gemini Sistemi’nde geçiyor. Savaşın açtığı güç boşluklarını suç örgütleri doldurmuş. Boryokudan da bu boşluktan faydalanıp Gemini Sistemi’nde büyük bir güce sahip olmuş. Juice isimli bir uyuşturucunun dağıtımını kontrol ederek fakirlikten kırılan insanları iyice kendine bağlamış.

Oyunda birden çok karakteri yönetiyoruz. Delta-Six de onlardan birisi. Peki burası neresi?

Azriel – Delta Six ve Diğer Karakterler

Biz oyunda Azriel Odin isimli bir dedektifi yönetiyoruz. Kendisi daha önceden bir kiralık katilmiş ama sonradan doğru yolu bulmuş ve dedektif olmuş. Kayıp kardeşinin izini süren Azriel, Barracus gezegenine gelir. Burada yozlaşmış ve baskılanmış toplumun gerçekleriyle karşılaşır ve kardeşini arayışı bu sorunlarla yüzleşmesine neden olur.

Oyunda Azriel dışında Delta-Six isimli bir karakteri daha yönetiyoruz. Oyun iki karakter arasında geçiş yaparak ilerliyor ve dallanıp budaklanıyor. Delta-Six bir rehabilitasyon merkezinde uyanan ve geçmişini hatırlamayan bir karakter. Tesisteki diğer hastalarla ve doktorlarla konuşarak durumu anlamaya ve nerede olduğunu, burada neden bulunduğunu çözmeye çalışıyor.

Paralel ilerleyen iki hikaye de epey ilgi çekici. Sizi temin ederim ki oyun ilerledikçe daha da ilginç bir hal alıyor. Oyunun senaryosu, kurgusu, hikayesi, hepsi nefis. Benim diyen bilimkurgu filmlerine taş çıkartacak kadar katmanlı ve iç içe geçmiş bir senaryosu var.

Dedektiflik, gizem, macera, dram, bilimkurgu, ne ararsanız bulabileceğiniz ve buram buram Blade Runner kokan bir oyun Gemini Rue.

Azriel Odin karakterini çok sevdim. Seslendirme de hoşuma gidince karakterle duygusal bir bağ kurmakta hiç zorlanmadım. Siz de seveceksiniz.

Eksiler Demiş Miydim?

Tüm bu öve öve bitiremediğimiz kısımlarına rağmen oyunun elbette ki sıkıntıları mevcut. En ön plana çıkan sıkıntı oyunun ara yüzünün işlevsellikten ve kullanıcı dostu olmaktan uzak oluşu. Ben onu çözene kadar boş yere takılmış olduğumu fark ettim. Aslında ara yüzün basit bir mantığı var ama pek karşılaşmadığımız bir yöntem olduğu için çözene kadar epey vakit kaybettim. (Benim mallığım da olabilir bu tabi.) Ama bir kere tüm mekanikleri öğrenince bulmacalar yağ gibi akıyor ve takılmadan ilerlenebiliyor. Kimi bulmacayı çözmesi epey eğlenceli. Zorlama bir bulmaca görmedim diyebilirim, ki bu birçok macera oyununda karşımıza çıkan en temel problemlerden birisidir. Joshua Nuernberger bu hataya düşmemiş ve gayet akıcı bir oyun ortaya çıkartmış.

Pixel art grafikler kimi noktada piksel avına çıkmanıza neden olsa da, hiçbir bulmaca çözülemez değil. Ben tam çözüme bakmaya gerek duymadan yaklaşık 10 saatte bitirdim oyunu. Bitirdiğim için hem sevindim hem de üzüldüm. Keşke biraz daha devam edebilseydim.

Hoşuma gitmeyen, ya da daha doğrusu gereksiz bulduğum bir mekanik de silah kullanımıydı. Son derece basit ama vasat bir çatışma mekaniği eklenmiş. Olmasaymış daha iyi olurmuş ama aksiyon anlamında bir momentum kattığını kabul etmem gerekiyor. Fakat başka bir yöntemle silah kullanımı çözülmüş olsa daha zevkli olabilirmiş diyerek bu konuyu kapatıyorum.

Oyunda ara sahneler bulunuyor ve sinematografik olarak gayet başarılı. Yer yer bir diziden bir filmden geri kalmayacak sekanslar kurgulanmış. Keyifle izledim oraları. Olayların gelişimini hayretle takip ettim. Dizisi çıksa büyük bir zevkle izlerim.

Oyunun müzikleri de kendisi kadar başarılı. Soundtrack albümünü Youtube’dan dinleyebilirsiniz.

Ben Bu Oyuna Doyamadım

Yazdıklarımdan yola çıkarak Gemini Rue’ya doyamadığımı anlamışsınızdır. Es geçmeden ekleyeyim; Nathan Allen Pinard’ın yukarıda paylaştığım oyun müzikleri de gayet başarılı. 6.2TL karşılığı satın alabilirsiniz Steam üzerinden.

Oyun boyunca hiçbir bug ile de karşılaşmadım. Tertemiz kodlanmış ve güzelce cilalanmış bir yapım olarak karşımızda duruyor. Bravo valla. 18TL olan ücretinin karşılığını fazlasıyla veren bir oyun Gemini Rue. Afiyetle yiyin.

Şimdi Wadjet Eye Games çıkışlı bir diğer başarılı macera oyunu olan Primordia ile yolculuğuma devam ediyorum. Pixel art macera oyunları candır. Genel olarak tüm macera oyunları candır. Sevin, okşayın, oynayın.

Sağlıcakla kalın.

Ufuk’un Notu: 8/10


Eğer macera oyunlarından hoşlanıyorsanız bir diğer nostaljik macera oyunu olan Runaway: A Road Adventure’a dair görüşlerime yer verdiğim blog yazıma göz atmanızı öneririm. İşin içine aksiyon da girsin diyorsanız Marvel’s Guardians of the Galaxy bu isteğinizi fazlasıyla karşılayacaktır. Değerlendirme yazımı okuyup ona da dalabilirsiniz. Ya da blogdaki rastgele yazılardan birine tıklayıp keyfinize bakabilirsiniz.

Bir Cevap Yazın