Öykülerim

Başlığa aldanıp geldiyseniz kusura bakmayın lütfen. Neden böyle bir başlık attığımı ben de bilmiyorum. İlgi çekmek istiyorum sanırım. Yazdıklarımın cazibesi yeterli olmayınca çocukça oyunlara...

1 Küçük bir çocuk yaklaştı sabah yanıma, otobüs durağında. Taş çatlasa birinci ya da ikinci sınıfa gidiyordur diye geçirdim aklımdan. Ufak parmakları ile sımsıkı tuttuğu...

Uğuldayan Kurt ateşin başında ayakta duruyor, etrafında halka oluşturan kabile gençlerini teker teker yanına çağırıp yüzlerine kil, ağaç kabuğu ve otsu bitkilerin meyvelerinden yapılmış...

Yedi yıldır blog yazıyorum ama dün olanları anlatabilecek kelimeleri doğru seçebilecek miyim emin değilim. Düne kadar Düşlerden Gerçeğe’nin bir gün içindeki en yüksek sayfa...

  Önsöz İnsanın emeklerinin ödülle taçlandırılması gerçekten harika bir duygu. Hele ki ortaya bir edebi eser çıkartıyorsanız ve okuyanların akıllarına, kalplerine dokunabiliyorsanız bunun verdiği mutluluğu hayatta...

Mezuniyetten yirmi yıl sonra lise arkadaşlarımla ilk kez buluşacağım için çok heyecanlıydım. Okul bitmiş hepimiz kendi yolumuzu çizmiş, bambaşka hayatlara yelken açmıştık yıllar önce....

Yavaş yavaş, süzülür gibi aşağı doğru düştüğümü hatırlıyorum. Hayal meyal hatırladığım diğer birşey ise etrafımda benim gibi süzülen diğerlerinin de olduğuydu. Yalnız değildim... Gözlerimi açtığımda...