Yurtdışında Çalışmayı Düşünenlere Tavsiyeler

Bugünkü konumuz yurtdışında çalışmak. Yurtdışında çalışmalı mıyım? Yurtdışında çalışmanın ne gibi avantajları vardır? Ben bilemedim, sen bildin mi? Tavuk mu yumurtadan çıkar, yumurta mı tavuktan? Yurtdışında çalışayım derken ülke vatandaşlığından çıkmayayım? Türlü türlü şeyler geliyor insanın aklına. Türlü bamya, patlıcan mesela.

Alamanyaya çalışmaya giden gurbetçilerimizden beri bir Türk (Türki, Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı, Halk, He-man) için yurtdışında çalışmak parayı vurup, bir şirkete hoppadanak genel müdür olarak girmek için geçilmesi gereken bir engeldir. Doğruya doğru, yurtdışında çalışınca hemen genel müdür olursun gerçekten! Noldu, iş ilanlarına mı bakmaya başladın hemen? Gel gel şaka yaptım…

Yurtdışındas çalışmaya karar verme anı genelde çok saçma bir anda alınır. Öyle çok düşünüp çok tartışacak birşey yoktur. Bir teklif gelir, “bir deneyelim yaee” denir ve bir sonraki sahnede elimizde bavul, havalimanında aile ile vedalaşılıp ne idüğü belirsiz geleceğe doğru uçağa doğru ilerleniyordur.

Benim yurtdışına çıkış kararım farklı bir motivasyonla oldu diyebilirim. Para kazanayım biraz da tecrübe yaparım oh keyif. O sırada da askerlikten yırtarım. Gel gelelim evdeki hesap çarşıya uymadı. Yurtdışında özellikle yalnız çalışmak öyle zor öyle pis birşeydir ki dünyan tersine döner senin için. Sen hiç “yurtdışında hasta olmak” diye bir kavram bilir misin? Öğren öğren. Yabancı ülkede hasta olunmuştur. Çorba yapacak anne, aile, eş, sevgili vs. yoktur. Yok ya bildiğin. Kim çorba yapacak? Eee ölürüm ki ben? Evet aynen öyle. O kadar yalnızsındır ki, çaresiz hissedersin kendini. Bir de gittiğin yeri sevmediysen oy oy işkence gibidir. Ama gerçekçi olalım en kötü yere bile insan bir süre sonra alışır. Daha az koymaya başlar ama yine de pis koyar.

Ben yurtdışı çalışma tecrübemde Libya ve Katar’ı gördüm. Eminim çok daha güzel ülkelerde çok daha iyi koşullarda yaşamış-yaşayan insanlar vardır. Gittiğiniz yer evet önemli ama yurtdışı insana öyle bir vizyon öyle bir şeffaflık kazandırır ki Türkiye’de 100 yıl yaşasan kazanamazsın onu. Parayı falan geçtim. Vizyondur yurtdışı. Türkiye’nin güzelliğini anlamadır, en basit şeyin bile değerini anlamadır. Bakkaldan ekmek almayı özlemektir. Evde tembelliği özlemektir. Annenin meyve kesip getirmesini özlemektir. Hele o izinler yok mu o izinler… Odana, evine izne geldiğinde için huzur dolar. Eski günleri düşünürsün. Neler yaşamışsındır… Şimdi el ülkede, el insanlarla, geçici hüzünler geçici mutluluklar yaşıyorsundur. Çünkü biliyorsun, elbet bir gün bu yurtdışı maceran bitecek ve döneceğin yer yine o odan olacak. Yurtdışı bunu içten hissetmektir, gerçekten.