Öykülerim

Paris. Soğuk bir kış akşamı.... Steve Mandanda bir reklam görüşmesi için Paris'e gelmişti. Elindeki kapı kartını avucunun içinde sıkarak otel odasına doğru yavaş adımlarla ilerliyordu....

Fransa’nın başkentinde cıvıl cıvıl bir yaz günü sabahıydı. Bulutsuz gökyüzünü yükselmekte olan güneş ısıtmaktaydı.  Çiçeği burnunda Parisli Lionel Messi, Paris’in kafeleriyle ünlü şirin semti...

Evet evet Ufuk'ta yeni bir gelişme göze çarpıyor... İçerik ve detaylar kafamda yavaş yavaş oluşmaya başladı... Bakalım sonunda ortaya ne çıkacak... Hadi hayırlısı...

Uzun zamandır hikaye yazmadığımı fark ettim. Aklımda birkaç fikir de var. Kısa zaman içerisinde kıpırdanmalar görebilirsiniz...

Kanatsız bir periydi o. Küçükken geçirdiği kaza kanatlarını almıştı ondan. Arkadaşları uçup gökyüzünde süzülürken onlara aşağıdan el sallardı. Alışmıştı ama buna. Bir eksiklik değil...

Hatay’a varan Fenerbahçe kafilesini üç bin kadar coşkulu Fenerbahçe taraftarı havalimanında karşılamıştı. Uçaktan inen ve havalimanından çıkıp onları kamp yapacakları otele ulaştıracak otobüse doğru...

“Hayda! Yine mi topukluyorsun?” “Yapma Allah aşkına Hakan, gitmem gerektiğini söyledim ya. Israr etme lütfen.” “Ya bırak, kimi kandırıyorsun? Hep aynı terane. Ne zaman sana işim...