Düşünsel

Kendime ait rutin hal ve hareketlerim olduğunu kabul ediyorum. Bence herkes bunu kabul etmeli. Hemen hemen hergün belirli bir saatte uyanıp belirli hareketleri ve yapmamız gerekenleri yapıyoruz. Hayatımızı tek düzeliğe doğru sürüklüyoruz. Günlük hayatımızda yapacağımız irili ufaklı değişikliklerle, daha zevkli bir hayata yelken açmak çok...

Bu akşam John Carter'ı IMAX'te izledim. İzlemeden birkaç gün önce okuduğum bir eleştirinin benim üzerimde etkisi oldu sanırım ama filmin bende hayalkırıklığı yarattığı kesin. Farklı türlerden filmleri harmanlayıp herkese hitap edecek bir film çıkarmaya çalışmışlar ama ortaya "içinde herşey olan bir hiç" çıkmış. Neyse...

Evet kabul ediyorum, blogumla yeterince ilgilenemiyorum. Türlü türlü bahaneler üretip yazmaktan kaçıyorum. Aslında yazmaktan değil, kendimden kaçıyorum. Bir süredir bir ölü toprağı serpildi üzerime. Çalışmaya gereğinden fazla zaman ayırdığım için kendimle yeterince ilgilenemiyorum. Kalan kısacık zamanımı da sevdiğim insanlarla geçirmeyi tercih ediyorum. Oyun oynamayı...

Bu aralar bir çalışma temposu içindeyim ki düşman başına. Sabah 4.30 kalkış, akşam 21.00 eve varış şeklinde insanla robot arası bir noktadayım. Şikayetçi miyim? Eh biraz. Tüm hayatım iş ile ev arasında geçer oldu. Evde de çok birşey yapamıyorum ya! Yani anlayacağınız tüm hayatım...

Arada sırada kendimi sınavda gibi hissediyorum. "Evet Ufuk bakalım şimdi ne yapacaksın?" tarzı soruları kendime sorduğum doğrudur. Bu sorularla karşılaştığımda cevabı boş bırakmayıp genelde sallamayı tercih ediyorum. Bu da çok doğru bir tercih olmuyor çoğunlukla. Çabuk cevap verme ve çok fazla şeye odaklanabilme gibi...

Bazı insanlar sürekli olumsuz konuşurlar. Harika bir konuşmayı bile karamsarlıkları ve sürekli kötü düşünceler içerisinde olmalarıyla katlanılmaz yaparlar. Biz güzel güzel eğlenirken, anın keyfini çıkarırken olur olmaz kötümserlikleri ile ruhumuzu daraltır, keyfimizi kaçırırlar. Hiç aklımıza gelmeyen felaket senaryolarını gözümüzün önüne getirir, kafamızı meşgul ederler....

Arap Baharı'nın Tunus'taki üniversite mezunu bir meyve-sebze satıcısının ekonomik krizden dolayı kendini yakmasından dolayı çıktığını bilmeyenimiz yoktur. Bu bilgi 1. Dünya Savaşı'nı prensin sırtına saplanan bıçakla başladığını bildiğimiz gibi beynimize kazınmış durumda. Bu iki olayda da eksik olan birşey var dikkat ettiyseniz. Bu kişilerin...