Düşünsel

  Aşağıda biraz daha detaylı anlatacağım ama başlık gayet anlaşılır diye düşünüyorum: Hobisi olan çalışanlar işyerinde daha başarılı. Sevgili 9-17, bilemedin 8-18, hadi uzadı diyelim 8-19 çalışan işyeri demirbaşları, değineceğim konu sizleri yakındana ilgilendiriyor. Hani işkolik patronunuz ekranınızı sürekli kontrol edip Facebook'a girdiniz mi diye bakınca sinir oluyorsunuz...

Doğum gününüzü kutlar mısınız? "Soru mu şimdi bu?" demeyin. Elbette, hepimiz doğum günümüzü kutlarız. Doğumu ile ailesine sevinç ve mutluluk getiren bir kişi, her bir takvim yılını tamamladığında, o doğduğu günü  anımsatan bir doğum günü kutlamasına sahip olur. Doğuştan kazandığımız bir hak gibidir doğum günümüzü kutlamak. "Sen doğum...

Evet kabul ediyorum, blogumla yeterince ilgilenemiyorum. Türlü türlü bahaneler üretip yazmaktan kaçıyorum. Aslında yazmaktan değil, kendimden kaçıyorum. Bir süredir bir ölü toprağı serpildi üzerime. Çalışmaya gereğinden fazla zaman ayırdığım için kendimle yeterince ilgilenemiyorum. Kalan kısacık zamanımı da sevdiğim insanlarla geçirmeyi tercih ediyorum. Oyun oynamayı...

Aslında herkesin söyleyecek birşeyi vardır. Sadece nasıl söyleyeceğimizi bilemeyiz. Susan bir insan bile aslında birşey söylüyordur karşısındakine, en çok da kendine. Bazı insanlar şarkı söyleyerek anlatır derdini. Kimisi enstrüman çalar. Kimisi tiyatro oynar. Kimisi, işi herneyse kendini ona verir. Bazısı yazar, bazısı çizer. Herkes birşeyler...

Yedi yıldır blog yazıyorum ama dün olanları anlatabilecek kelimeleri doğru seçebilecek miyim emin değilim. Düne kadar Düşlerden Gerçeğe’nin bir gün içindeki en yüksek sayfa görüntüleme sayısı 274’tü. Bu rakamı da ne zaman elde ettiğimi hatırlamıyorum bile. Dün ise, Ekşi Sözlük’te yazdığım bir entry’nin debe’ye...

Bu aralar bir çalışma temposu içindeyim ki düşman başına. Sabah 4.30 kalkış, akşam 21.00 eve varış şeklinde insanla robot arası bir noktadayım. Şikayetçi miyim? Eh biraz. Tüm hayatım iş ile ev arasında geçer oldu. Evde de çok birşey yapamıyorum ya! Yani anlayacağınız tüm hayatım...

Bu blog'u takip edenler hayatımı Katar'da devam ettirdiğimi bilir. İki haftalık yıllık iznimi geçirmek üzere Türkiye'ye geldim ve iznimin bir haftası neredeyse geçti sayılır. Zaman o kadar hızlı akıp geçiyor ki, Doha'dan kalkacak uçağıma binmeyi iple çektiğim anı bir saniye öncesiymiş gibi hatırlıyorum. Aslında anlatmak...